Dag 13 Stollet - Arjang

Dag 13

Een flinke reisdag, na een bijzondere ontmoeting vandaag.

We zijn vandaag naar Moose Park geweest in Holeberg. Hier hebben ze Elanden. Je kunt de Elanden van heel dichtbij bekijken en er wordt heel veel over verteld. Omdat wij er nog geen in het wild hebben gezien wilden we nu toch eindelijk wel eens de koning van het bos ontmoeten.
Eerst kregen we uitleg over waar ze leven en als je ze wilt vinden waar je dan het beste kunt zoeken en op moet letten.
Vervolgens gingen we naar een vrouwtje kijken met twee jongen van 2 weken oud. Ze lag verscholen in het gras, omdat ze nog steeds vermoeid was door het op de wereld brengen van haar jongen. Na het zien van een emmer vol appels en wortels kwam zo toch naar het hek. Het ene jong bleef verstopt in het bos, het andere jong kwam voorzichtig achter haar aan. Wij mochten nu de appel en wortels aan haar geven. Jayden riep de hele ochtend al om appels en die kreeg een stuk appel in zijn hand en dacht: ‘He, he eindelijk m’n appeltje’. Dus toen wij aan de beurt waren om het te geven, was de appel op :-) Een eland is wel een prachtig dier. Het vrouwtje was al erg groot, met een lange kop. Er werd ook verteld dat ze haar jongen heel goed kan verdedigen tegen wolven. Als er wolven komen om haar jongen te vangen dan kruipen de jongen onder haar en kan zij met haar poten de wolven wegschoppen. Dit kan zij zo goed dat ze zelfs door een wolf heen kan schoppen en met twee poten te gelijk! Ze is een echte Kung fu master :-)
Na het zien van het vrouwtje gingen we ook naar een mannetje toe. Wow, wat is dat een enorm beest! Hij was groter dan wij en we moesten dus ook goed opletten waar hij heen bewoog. Als er een vlieg zou kriebelen en hij het met zijn kop weg zou willen jagen kan hij je zo omver duwen. Jayden moest dus ook op mijn rug blijven. We mochten in kleine groepjes bij hem komen om hem voorzichtig te aaien en zijn gewei te voelen. Het gewei heeft momenteel fluweelzachte haartjes. Dit is om het gewei warm te houden. Het gewei voelt nu ook warm aan, net als onze armen en benen. Voordat het paringsseizoen aanbreekt valt het laagje haartjes eraf ( augustus - oktober) en gaat het gevoel uit het gewei. Dit moet wel, omdat ze het nodig hebben op het moment dat een vrouwtje kan paren. Dan moeten ze een strijd aangaan met andere elanden door met de geweien tegen elkaar aan te duwen en te kijken wie de sterkste is. Een gewei groeit heel snel. Het wordt afgeworpen tussen maart en december en begint in april weer met aangroeien. Als je een gewei vindt in het bos mag je het meenemen naar huis. Je zal er altijd maar één vinden, want ze vallen om de beurt af. Dat betekent dat de eland soms lang met een zwaar gewei moet lopen.
Elk jaar groeit het gewei groter terug. Soms wel 3 cm per dag. Een vrouwtje kan aan een gewei zien met welk mannetje ze moet paren. Als het gewei symmetrisch en groot is geeft dat aan dat het mannetje goed gegeten heeft dus een sterk mannetje is. Al het eten dat de eland namelijk niet nodig heeft om te overleven gaat naar de groei van zijn gewei. Dus hoe meer hij eet, hoe mooier en groter zijn gewei wordt.

Na deze interessante ontmoeting hebben we snel een broodje gegeten en zijn we naar een camping in de buurt van Arjang gereden. Toen we hier 2,5 uur later aankwamen was het al 16.00 uur en hebben we snel alles uitgepakt en moesten we nog koken. In dit huisje is niets aanwezig dus ons eigen gastoestelletje kon weer te voorschijn komen. Er stond wel een picknick tafel voor het huisje. Dat was makkelijk, want in het huisje kan je echt niet koken :-) Het is hier ook lekker weer dus helemaal super!
We hebben hier goede wifi dus we hebben gelijk de foto’s van de afgelopen dagen erop gezet. Helaas moesten we wel wat foto's verwijderen van de eerste dag.

Wat we morgen gaan doen is nog niet helemaal zeker. We willen misschien naar de kust rijden, of we blijven hier nog een dag of ergens hier in de buurt. Vrijdag gaan we natuurlijk weer de boot op. Het is vanaf hier iets meer dan 200 km naar Göteborg, dus dat zouden we in een halve dag kunnen rijden.