Expeditie Okavango 2014

Maandag 18 tot woensdag 20 augustus 2014

Expeditie Okavango 2014

Ons eten hadden we meegenomen in blik, maar dat was dan ook het enige…. Voor de rest was het echt survivalen! Wat een ervaring. We kunnen nu zeggen dat we echt wild gekampeerd hebben!!



We werden maandag ochtend opgehaald bij de lodge met een “Miami Vice boot”. Voordat we aan bord gingen kregen we een tentje, een schep, twee slaapmatjes en wat pannen mee. Verder hadden we zelf slaapzakken, water (!) en wat blik voer meegenomen. Met de boot gingen we een stuk de delta in tot aan een klein dorpje waar de lokale mensen wonen die in een Mokoro (soort kano) mogen varen en je mee mogen nemen dieper de delta in.

De Okavangodelta (of Okavangomoeras) in Botswana is de grootste binnenlandse delta ter wereld. Het gebied werd in juni 2014 aangeduid als UNESCO Werelderfgoed. Het was de duizendste toevoeging aan de Werelderfgoedlijst.

Het gebied was ooit onderdeel van het Makgadikgadimeer, een oud meer dat 10.000 jaar geleden opdroogde. Vandaag de dag mondt de Okavango niet meer uit in zee. In plaats daarvan mondt hij uit in het zand van de Kalahari, waardoor hij 15.000 km² van de woestijn van water voorziet. Elk jaar bereikt 11 kubieke kilometer water de delta. Een deel van dit water stroomt nog verder naar het zuiden naar het Ngamimeer.
Het water dat de delta binnenkomt is ongewoon puur vanwege het gebrek aan landbouw en industrieën langs de Okavango. Het water gaat door de zandgrondlagen van de verschillende delta eilanden, en verdampt uiteindelijk waarbij het enorme hoeveelheden zout achterlaat. Dit proces is zo sterk, dat de vegetatie verdwijnt in het centrum van de eilanden, en dikke zoutkorsten ontstaan.
De wateren van de Okavango delta zijn onderhevig aan seizoensgebonden overstromingen, die halverwege de zomer beginnen in het noorden, en zes maanden later in het zuiden. Het water in de delta verdampt relatief snel door de hoge temperaturen. Eilanden kunnen geheel onder water verdwijnen tijdens de overstroming, en weer opduiken aan het eind van het seizoen

De bevolking van de Okavangodelta bestaat uit vijf etnische groepen, elk met een eigen etnische identiteit en taal.

De Okavango kent een groot aantal dieren. Enkele van de dieren in het gebied zijn Afrikaanse olifanten, de kafferbuffel, het nijlpaard, de litschiewaterbok, de lierantilope, de blauwe gnoe, de giraf, de nijlkrokodil, de leeuw, de cheeta, de luipaard, hyena's, wilde honden, de grote koedoe, de sabelantilope, zowel de zwarte als de witte neushoorn, de watervaraan, zebra's, het knobbelzwijn en de beerbaviaan. In de delta komen ook meer dan 400 vogelsoorten voor zoals de Afrikaanse zeearend, de grijze kroonkraan, de maraboe en de heilige ibis.

Eenmaal in het dorpje, leek het een mierenhoop; iedereen liep door elkaar over het strandje op zoek naar een geschikte boot met bestuurder. Dit lijkt allemaal heel ongeorganiseerd, maar later bleek dat er 1 man de baas is en die houdt bij wie welke toeristen meeneemt en voor hoelang (dagtocht, 1 nacht of 2 nachten). Wij waren als laatste aan de beurt en kregen Dennis toegewezen als gids. Hij was er helemaal niet op voorbereid (vertelde hij later), dus moest hij even terug naar het dorp om wat spullen te halen.

Toen Dennis klaar was kon de tocht bijna beginnen. Eerst moesten alle spullen in de mokoro. Wij dachten dat het nooit ging passen, maar het paste prima. We hadden ook twee zittingen van een stoel meegekregen (dus zonder poten) en daar konden we op zitten in de mokoro (lijkt een beetje op een zitje van een kayak).
Eenmaal aan boord kon het avontuur echt beginnen. Dennis duwde de boot het water in zodat we dreven en ging daarna achterop staan met een hele lange stok in zijn hand. Hiermee “bestuurt” hij de boot; geeft ermee gas, door de stok af te zetten in de grond, en kan ermee sturen. De mokoro gaat door een soort riet wat uit het water steekt. De mensen daar noemen het gras. Je kunt de grote sprieten afbreken. En dat bleek later heel handig te zijn…

Eenmaal op weg liet Dennis iets vallen over dat er soms spinnen in de boot kunnen vallen of kikkers. ‘Oke’ dachten wij. Later bleek dat dit helemaal niet soms is, maar dat het heel de tijd gebeurd. En het waren niet van de kleine spinnetjes ook! Wat een enge beesten: geel, wit, zwart etc. Met hele lange poten. Sommige waren we 5 cm. Op de vraag of ze giftig waren kregen we als antwoord: ‘Ja, sommige wel en zeker de community spin.’ Daar schrokken we wel van. We hebben allebei gras sprieten afgebroken en die voor ons gehouden, zodat de webben eerst tegen de sprieten aankwamen.
Met je handen in het water is ook erg gevaarlijk vertelde Dennis. Er zitten krokodillen in het water… Het water was trouwens wel ontzettend koel en helder. Het bleef zelfs koel in de middag als de zon heel heet was. Ook schijnt het water heel schoon te zijn. De mensen die hier wonen drinken het water. Ook Dennis nam, als hij dorst had of koffie wil zetten, water uit de rivier.

Na ongeveer anderhalf uur spinnen en wandelende takken uit de boot gooien kwamen we bij het eiland waar we ons kamp op zouden zetten. Ik wist wel dat ik na deze anderhalf uur voorin te hebben gezeten de volgende keer in het midden ging zitten! Voorin vang je dus de meeste spinnen op ☺
Hoe Dennis de weg had gevonden door dit doolhof van gras was ons een raadsel. Voor ons leek alles hetzelfde. Andere mensen waren met hun gids naar andere plekken gegaan en we waren dus met z’n drieën.

Nadat Dennis een plek had gevonden voor ons kamp konden we alles uitladen. Je stapt aan land en dat is dus gewoon een jungle: overal ligt hout, bladeren, takken en olifanten poep. Dennis vertelde ons dat we plekken moesten maken waar we onze tent konden opzetten. Hiervoor gebruikte hij de schep om alle wortels, bladeren en hout weg te “vegen”. Nadat hij voor ons een plekje had gemaakt ging hij ook voor zichzelf een plek zoeken en konden wij beginnen met het opzetten van het tentje. Dit bleek een zeer slecht tentje te zijn: er zat schimmel en gaten in en de stokken die erbij zaten waren kapot… Na wat geploeter stond het tentje toch en moest er nog een plek worden “schoongemaakt” om een kampvuur te maken. Het vuur moet dag en nacht branden om de dieren af te schrikken. Er lopen hier namelijk ook hyena’s en die schijnen graag even op bezoek te komen om in het afval te snuffelen….
Nadat we hout hadden verzameld en een kampvuur gemaakt hadden (echt gaaf trouwens om te doen!), moest ook het toilet nog gemaakt worden. Dennis maakte zich zorgen, want de organisatie had geen wc bril meegegeven…. Wij moesten hier erg om lachen. Een wc bril in de jungle! Hij groef een diep gat niet te ver bij het water vandaan, waar je na elk gebruik een schep aarde in moet gooien. Om toch een soort van wc bril voor mij te creëren had hij twee dikke takken er half over gelegd waar ik dan op kon zitten ☺. Toch nog een “luxe” wc dus. Alleen het in het donker naar de wc gaan is niet echt mijn ding… Voordat je bij het kampvuur vandaan mag moet je eerst goed om je heen schijnen of je ogen ziet oplichten. Als je die niet ziet dan mag je langzaam gaan lopen, maar je moet goed blijven schijnen. Eenmaal bij de wc moet je goed in de bosjes schijnen voordat je dan daadwerkelijk mag gaan plassen ☺ Je hebt het dus al bijna in je broek gedaan ☺ Gelukkig ging Kish met me mee in het donker!

Ondertussen had Kish een sofa gemaakt. Door twee takken naast elkaar te leggen en daar de zitting van de mokoro over te leggen zat je net niet op de grond. Dat is toch een stuk prettiger met alle beestjes die hier rondlopen.

Toen eenmaal alles stond stelde Dennis voor om te gaan rusten en om rond 16.30 uur een wandeling te gaan maken over het eiland. Dus dat deden we. Het is er zo stil. Je hoort alleen de vogels en de dieren die elkaar roepen (bavianen en olifanten). We hebben onze Kindle gepakt en zijn lekker gaan lezen.

Om 16.30 uur was het tijd voor de wandeling. Dennis nam ons mee door de struiken naar het meer open gedeelte van het eiland. Hier lopen Zebra’s en antilopen. Ook zie je overal op de grond sporen en die volgt Dennis. Hij kijkt goed van wie het spoor is en welke kant ze op staan en vertelt ons vervolgens wat hij ziet. Ook had hij een kaartje bij zich met een plaatje van de dieren en hun spoor omdat zijn Engels toch niet zo goed is en plaatjes meer zeggen dan woorden. Helaas zagen we geen andere dieren, maar het gevoel rond te lopen op een plek waar al die dieren leven is al heel bijzonder!

Eenmaal terug bij ons kamp gingen we koken. Wij hadden gehaktballen in blik, rijst en een groente mix in saus in blik die Chakalaka wordt genoemd meegenomen. Om dit klaar te maken heb je vuur nodig en Dennis vertelde dat hij het vuur al in de middag zo hoog had gemaakt zodat we nu kooltje genoeg hebben om op te koken. De pannen worden direct op de kooltjes gezet en in een korte tijd is de rijst klaar! Zo simpel! De gehaktballen hadden we door de groente mix gedaan en was ok zo klaar. Het eten smaakte goed. Nadeel is wel weer dat alles in het donker moet….
Na het eten heeft Dennis alles “afgewassen” met rivier water en hebben we zitten kletsen bij het kampvuur. Af en toe hoorden we een olifant in de verte die de rivier aan het oversteken was om bij een ander eilandje te komen.

Het plan voor de volgende dag zou anders lopen dan verwacht. Dennis wilde namelijk graag terug naar het dorp om vlees te kopen. Doordat hij niet wist dat hij twee dagen weg zou gaan heeft hij geen kans gezien vlees te kopen. Alleen hij mag ons niet achterlaten op het eiland dus vroeg hij of we het niet erg vonden om daar heen te gaan. Ons maakt het niets uit dus daarom begonnen we ’s ochtends om 06.30 uur met een wandeling. Dit keer bleven we niet alleen op ons eiland, maar zijn we overgelopen naar een ander eiland, op zoek naar een olifant Dit betekent schoenen en sokken uit, broek zo hoog mogelijk opstropen en door het water (met je schoenen in je hand) naar de overkant. Het water was zo koud dat we nu wel meteen wakker waren!Helaas was de olifant ook niet op het andere eiland, maar hebben we wel bavianen gezien.

Rond 11.00 uur waren we weer terug en hebben we wat gegeten. Hierna zijn we met de mokoro naar het dorp terug gegaan. Dit keer zat Kishen voorin en kon hij alle spinnen “vangen”. Dit keer kwam er ook een kikker bij hem op schoot ☺ en hij schrok zich lam.
Na anderhalf uur waren we in het dorp en liep Dennis naar huis en de winkel om te halen wat hij nodig had. Wij bleven op het strand en hebben wat gekletst met de man die alles in de gaten houdt. Hij vertelde dat de spinnen helemaal niet giftig zijn….

Toen Dennis terug kwam had hij twee zakjes bij zich: 1 met vlees en een met brood. Het laatste zakje bestond uit normaal brood en oliebollen. Die noemen ze niet hier zo, maar zo zien ze er wel uit en zo smaken ze ook. Hier eten ze die gewoon als brood.

Eenmaal terug in ons kamp hebben we wat gerust en hebben we rond 17.00 uur weer de mokoro genomen om naar een ander eiland te varen. Hier heb je een grote baobab boom en een mooie zonsondergang. Dennis vertelde dat je niet onder een baobab boom mag kamperen. De olifanten zijn namelijk dol op de beestjes die wonen onder de schors van deze boom en zouden je kamp vertrappen. Ook krijgt de baobab (net als sommige andere bomen hier in het gebied) soms vruchten. Ook daar komen beesten op af en als jij net je tent daar onder hebt opgezet is dat niet veilig!

Na de mooie zonsondergang zijn we weer terug gegaan om te koken. Het vlees van Dennis smaakte prima met rijst en groente in een saus uit blik. Tijdens het eten werden we opgeschrikt door geplons in het water: er kwam een dier aangerend. We bleven stil zitten en Dennis is gaan kijken wat het was. Waarschijnlijk een antilope die een hyena geroken of gezien heeft en er snel vandoor wilde gaan. Het was wel even een spannend moment en hierna bleven we toch om ons heen kijken of er niets was.
We zijn vroeger naar bed gegaan, want we waren echt moe. Ook nu weer hoorden we de prachtige geluiden van de kikkers die klinken als een soort bel en de krekels die een wedstrijd doen om wie het hardst kan tjirpen en vielen we snel in slaap.

Vanochtend zijn we weer vroeg opgestaan en hebben we alles ingepakt zodat we om 07.39 uur konden vertrekken. Natuurlijk moest ook de wc dicht gegooid worden en er moest een gat gegraven worden om het as van het kampvuur in te gooien.
We waren rond 09.00 uur weer in het dorp en daar moesten we wachten totdat we opgehaald werden door de “Miami Vice boot”. Dit duurde wel tot 10.15 uur. Gelukkig valt er genoeg te zien, want ook vandaag kwamen er weer bussen vol toeristen die graag een tochtje door de delta wilden maken. Het waren er zelfs zoveel dat ze niet wisten waar ze de mokoro’s vandaan moesten halen ☺
Eenmaal op de camping hebben we alles opgeruimd en een heerlijk lange douche genomen! Wat waren we daar aan toe. Ook onze magen begonnen te knorren dus hebben we bij de lodge gegeten, even iets anders dan blik voer ☺ en nu zitten we bij de auto bij te komen van alles wat we beleefd hebben.
We hebben heel veel geleerd en het was echt een bijzondere ervaring. Eigenlijk eentje die je niet kunt beschrijven…. En dat schrijf ik nadat ik vier A4’tjes heb vol getypt ☺