Victoria Falls

Woensdag 13 augustus 2014

Victoria Falls

Wat een enorm gave dag vandaag! Laat ik bij het begin beginnen:

We staan later op. Eten rustig, pakken een klein tasje in en bouwen de tent af.
Om 9.30 uur worden we opgehaald met een open safari jeep en naar de grens van Botswana gebracht. Daar laten we onze paspoorten zien en krijgen we een departure stempel. Vervolgens stappen we weer in de auto en worden we naar de rivier gebracht. Deze moeten we oversteken om in Zambia te komen.
Er staat trouwens een file van vrachtwagens om ’t land uit te komen. Deze file is zo lang dat ’t weken kan duren voordat je met je vrachtwagen de grens over bent.
Na even wachten mogen wij in een bootje stappen (de gids blijft achter). Dit is een roestvrijstalen miami vice boot die echt heel hard gaat! Hij plankt op ’t water en dat is echt gaaf. De bestuurder vertelt welke landen er om ons zijn: Botwana (achter), Zambia (voor), Namibie (links), Zimbabwe (rechts). Ook zien we van links twee rivieren komen: de Chobe en de Zambezie rivier.
We varen naar de overkant en worden daar meteen begroet door allerlei souvenir verkopers, die hun waar proberen kwijt te raken aan ons, en door onze nieuwe gids. Hij neemt ons mee naar een bus voor 22 personen. Wij verwachten meer mensen, maar we hebben de bus helemaal voor onszelf.
We rijden de chaos in; overal lopen mensen met tassen en koffers, rijden auto’s, staan auto stil midden op de weg en zie je politie. Tot onze verbazing rijdt onze gids iedereen rustig voorbij en rijden we ook het douane kantoor voorbij. Dat zal vast wel iets te maken hebben met wat hij net in het 27mc bakkie zei.
We rijden door de poort en komen aan de andere kant in Zambia terecht, maar de douanen hebben we nog niet gezien. Wel stond er voor het kantoor een hele lange rij met mensen, zowel toeristen als lokale mensen.
De chauffeur probeert door de chaos een plek te vinden om te parkeren, laat de motor aan en zegt ons alles mee te nemen.
We lopen weer terug door de poort en gaan nu naar immigration. Nou ja, we nemen de uitgang zodat we ineens vooraan in de rij staan. Schijnbaar is dat normaal, want er is niemand die er wat van zegt…
Als we aan de beurt zijn geven we onze paspoorten en 50 US$ p.p voor een single entry visum. De douanier maakt een visum (lijkt een beetje op die van india en china, alleen dan met de handbeschreven) en plakt dit in onze paspoorten.
Natuurlijk krijgen we weer de vraag hoe we onze achternaam uitspreken. Het verschil met Nederland is dat ze het hier graag willen weten en het dan ook zelf proberen uit te spreken. In Nederland wordt er alleen wat gelachen…
Na deze formaliteiten en weer 3 stempels rijker lopen we weer door de poort naar de auto. Er is trouwens niemand die ons controleert of bekijkt. We gaan gewoon op in de chaos.
Eenmaal weer in de bus gaan we rijden. Het is dan 10.21, dus dat hebben we snel gedaan! Kan je zien wat de hulp van zo’n gids doet. Het landschap ziet er hier hetzelfde uit. Ook de hutjes langs de kant van de weg zijn hetzelfde. Dus we hebben nog niet echt het gevoel in een ander land te zijn.

Als we aankomen bij de lodge is het al 11.30 uur een hebben we trek gekregen. We checken in, maar helaas is onze kamer nog niet klaar. We gaan daarom eerst wat eten in het restaurant en betalen dit met US$. Dat kan hier overal. Euro’s doen ze wat moeilijker over, want dan kunnen ze je geen wisselgeld teruggeven (zeggen ze).
Als we gegeten hebben boeken we een helikopter vlucht over de falls. Dit is echt duur, maar we denken maar zo: we komen hier maar 1 keer en dat willen we goed doen! De vlucht kan pas om 14.30 uur dus tot die tijd gaan we de falls van dichtbij bekijken.
We nemen een taxi voor US$10 naar het park en lopen langs en op de falls. Wat is dit ontzettend gaaf! Het is zo’n enorme kracht die van dat water afstraalt. De watervallen zijn 1,7 km breed en 128 m hoog en er stroomt 500 miljoen liter water per minuut naar beneden! Als je er langs loopt wordt je helemaal nat en dat is echt heel leuk. We nemen heel veel foto’s en genieten van de mooie uitzichten.
Om 14.15 nemen we dezelfde taxi weer terug. Hij stelde voor ons weer op te halen. Heel slim natuurlijk, want dan verdiend hij nogmaals de 10 dollar! Wij vinden het allang best, als we maar op tijd terug zijn bij de lodge.
Hier worden we om 14.30 uur weer opgehaald door het bedrijf van de helikopter vlucht. Eenmaal daar moeten we iets ondertekenen dat we zelf verantwoordelijk zijn voor weet ik het allemaal. Als er iets gebeurd zijn zij in ieder geval niet aansprakelijk.
Ik voel de zenuwen in m’n buik.. Vliegen in een vliegtuig is al eng, laat staan in een helikopter… En dan wordt er gevraagd wie er voorin wil! Ik dacht dat we met meer mensen zouden gaan.. we gaan gewoon met z’n tweeën! Als ik uitleg dat ik het juist best eng vind, wordt er vertelt dat ik dan juist voorin moet gaan. Heel veel tijd om er over na te denken hebben we niet, want de helikopter staat klaar met draaiende propellers en we worden er naartoe gebracht. Voordat ik het weet sta ik onder draaiende propellers en ik ben bang dat het m’n hoof zal raken… natuurlijk gebeurd dat niet, en ineens zitten we al in de helikopter. Het geluid wordt niet minder en we krijgen zo’n koptelefoon op. Ineens hoor ik de piloot naast me door m’n koptelefoon. Grappig! Kish zit achterin en heeft de camera’s al paraat en geniet van elk moment. Ik moet even slikken als we dan op gaan stijgen, want dat gaat wel wiebelig… Je vliegt ook veel lager over de grond en je ziet alles zo mooi. Ik zag olifanten en buffels. Dat betekent dat we nu al 4 van de big five gezien hebben, gaat er door me heen…
En dan zien we de falls. Wow wat is dat schitterend. Dan zie je pas ook hoe groot het eigenlijk is. We genieten van onze 15 minuten durende vlucht en voordat we het weten staan we weer (weliswaar met een beetje knikkende knieën van de adrenaline) op de grond.
Daar kopen we nog de beelden van onze vlucht, want in de helikopter hing een kleine camera die alles heeft opgenomen. Ook hoe we in en uit de helikopter stappen is gefilmd. Dit is leuk om tussen onze eigen beelden te plakken.

Dan gaan we terug naar de lodge om bij te komen van deze dag. We krijgen de sleutel van onze “tent” wat eigenlijk een soort huisje is gemaakt van palen met daartussen een soort muggendoek. Achterin is de douche en toilet, dus wat een luxe! Ineens hebben we ook nog internet en zijn we helemaal blij!

Zoals ik al schreef: Wat een enorm gave dag vandaag!
Straks gaan we nog eten in het restaurant en dan weer lekker slapen. Morgen moeten we weer terug zoals we gekomen zijn.

De vraag is altijd maar wanneer we weer internet hebben, dus tot snel (hopelijk ;)