Dinsdag 26 juli 2011

Dinsdag 26 juli 2011
Ondanks de beetje vreemde uitstraling van de camping hebben we goed geslapen. Het was best warm vannacht. De douches waren ook redelijk, het water was warm, alleen moest je de straal zoeken.
We zijn om 08.13 vertrokken naar de Malanda Falls waar we een visitor center wilden bezoeken. Helaas bleek dit afgebrand te zijn en was het er dus niet meer. De waterval zelf stelde niet zoveel voor dus zijn we aan de overkant van de weg een stukje regenwoud ingelopen wat door de regering beschermd wordt. Het zag er best simpel uit, want het pad is netjes geasfaltterd. Uiteindelijk bleek het best spannend te zijn, want toen we dachten dat we mooie lianen zagen schrokken we ons rot omdat er een python in de bomen hing! We hebben flink foto’s gemaakt, want dit kom je niet iedere dag tegen!
Na dit avontuur zijn we doorgereden naar Lake Eacham bij Yangaburra. Dit schijnt heel mooi te zijn. Wij vonden het wat tegenvallen en hebben er weer wat gewandeld en wilden toen een rainforrest bezoekerscentrum bezoeken, maar dat was ook dicht! Hierna hebben we twee hele bijzondere bomen bekeken. Deze staan ook in de buurt van Yangaburra en heten de Cathedral Fig Tree en de Curtain Fig Tree. En als je denkt dat je eens een grote boom hebt gezien zo je deze twee eens moeten zien. Als je ze voor ’t eerst ziet dan zeg je ‘WOW’. De Cathedral Fig Tree is een boom van 48m omtrek en ook zoiets in lengte. Ze denken dat de boom zo’n 500 jaar oud is. De Curtain Fig Tree is een ander soort boom. Deze is ook ontzettend groot, maar heeft een soort gordijn van takken. Dit komt doordat de eigenlijke boom ooit omgevallen is tegen een andere boom en daar is de driehoek bij ontstaan. Het zijn twee bomen die onwijs mooi zijn om te zien!
We zijn toen maar doorgereden naar Yungaburra zelf. Dit is echt een mini dorpje met oude huisjes. Daar hebben we een Opal-winkel bezocht. De meneer van de winkel liet ons verschillende Opals zien en vertek de hoe en waar ze gevonden worden en hoe ze bewerkt worden.
Hierna hadden we reuze trek en zijn we naar een iets grotere plaats gereden; Atherton. In deze plaats hebben ze een Mac en een KFC, maar wij zijn naar de take away van de plaatselijke chinees gereden. Hier hebben we twee bakken fried rice gehaald en we kregen er bestek bij. Dit hebben in de auto op zitten eten. Als toetje hadden we lekkere mandarijntjes en een lekker sapje erbij, dus onze buiken waren weer gevuld!
Nu op weg naar onze slaapbestemming: Mareeba. Hier willen we slapen in een natuurpark de Granite Gorge. Dit is een droog gebied, met hele grote stenen en veel rock walibies. Onderweg daar naar toe kwamen we een notenwinkel tegen. Hier hebben we heerlijke macadamia noten gekocht.
Eenmaal op de camping van Granite Gorge, bleek t een erg droog gebied te zijn. De sprinklers stonden aan, maar ook dit hielp niet erg. We kregen een rustig plekje en wat walibi voer konden meteen het park in. De walibies zijn wild, maar weten maar al te goed dat de mensen eten meenenemen. Je kunt ze dus ook alleen maar eten geven, aaien dat lukt niet. Ze hebben hele scherpe nagels en dat voel je aan je armen, want je krijgt allemaal schrammen. De ar van Kish zit helemal onder. Ook had de mevrouw van de camping twee “tamme” kakkatoes. Ze vroeg aan Kish of hij wilde helpen ze naar hun hok te brengen. Natuurlijk wilde Kish dat. Terwijl ik hem aan het filmen was hoorden we ineens heel hard geschreeuw van de mevrouw. Haar kakkatoe had haar gebeten en hing aan haar hand. Het bloed stroomde er werkelijk uit en ze moest er echt van huilen. Ze heeft de vogel door iemand anders naar z’n kooi laten brengen en is zelf even tot rust gekomen, want ze was echt geschrokken. Kish ook, want de vogel die op zijn arm zat schrok van het geschreeuw en fladderde weg. Kish kreeg ‘m niet meer te pakken. Gelukkig maar, anders hadden wij misschien ook op de EHBO gezeten, en ik zou niet weten waar de dichtstbijzijnde in de buurt is….
Nadat we van de schrik bekomen waren zijn we toch verder het park ingelopen. Daar was een wandelrout uitgestippeld. Nou ja wandelroute, meer een soort spoorzoeken, want je moest de stippen op de rotsen volgen en een pad was er niet. We klommen over hele grote rotsen en achteraf gezien was het best wel gevaarlijk. Je ziet niemand en als je valt kan je heel lelijk terecht komen. Gelukkig is alles goed gegaan, maar aan het einde was ik echt versleten! We hebben een lekkere douche genomen. De douche hier hebben trouwens een lekkere straal, maar zijn verder zeer primitief. Er is geen hokje om je uit te kleden of je kleren in op te hangen. Als je het hokje instapt sta je als het ware direct onder de douche.
Nu zitten we voor de camper te schrijven over vandaag en de foto’s te bekijken en komen de rock walibies van de rotsen af om bij ons te kijken. Ze komen niet zo dichtbij dat je ze kan aaien, maar ze zijn wel nieuwsgierig.