Een onverwacht leuke dag

Maandag 4 mei 2015

Ja het was een onverwacht leuke dag! We hadden vanochtend zoiets van: “wat gaan we de hele dag hier doen??”. Maar uiteindelijk hebben we allemaal leuke dingen gedaan! Ook het weer zou erg tegenvallen, maar pas om 18.30 uur (toen we al terug waren in het hotel) ging het echt regenen!

We begonnen met het ontbijt in het hotel/Ryokan. We moesten dit tussen 07.00 -08.00 uur doen, dus vroeg uit de veren. Niet zo heel moeilijk als je een nacht lang op de grond hebt gelegen ;-) Dan wil je rug graag even wat beweging.
Kish had een traditioneel ontbijt genomen en ik een westers. Het westerse ontbijt bestond uit toast, een eitje, een halve kiwi en ham met sla. Het traditionele ontbijt was wat ingewikkelder. Wat het allemaal was weten we niet, maar Kish vond het erg lekker. Er stond zelfs een brandertje op tafel, met daarop een bruin blad (als van een boom!!) en daarop lag iets wat van soja bonen was gemaakt. Dit moest warm worden en kon je dan door je rijst doen met allerlei andere dingen (groenten).

Na dit lekkere ontbijt zijn we op stap gegaan. Als eerste naar het Hida Folk Village. Dit is een soort park waar allemaal oude huizen staan die de echte Hida look voor moet stellen. Wat ik eruit begrepen heb is dat ze sommige huizen ook uit andere gebieden komen en dan leggen ze uit waarom de huizen zo gebouwd zijn. (voorbeeld: hier is in de winter veel sneeuw, dus daken zien er hier anders uit.) Ook worden er over in de huizen demonstraties gegevens van traditioneel handwerk en kun je oude Japanse kinderspelletjes spelen, vouwen en naar traditionele muziek luisteren. Tegenover de ingang is er een soort workshop ruimte. Hier kun je zelf dingen maken. Ik heb daar een Sarubobo doel gemaakt. Het schijnt een gelukspoppetje (wat doen de Japanners niet voor geluk…) te zijn van deze streek. Elke geluk heeft z’n eigen kleur. Het was erg leuk om te doen. De mevrouw van de workshop probeerde me zo goed te helpen, ze deed het eerst voor en ik deed t na. Kish liep ondertussen rond in de workshop ruimte en maakte van alles en iedereen foto’s en film :-)

Na dit leuke knutselwerkje hebben we de bus genomen naar het station. Vanaf hier zijn we gaan lopen naar een gebied helemaal achterin Takayama waar allemaal tempels zijn. Dit maakt onderdeel uit van de Higashiyama walkin course. Dit is een wandeling door Takayama met onderweg allerlei oude gebouwen. In het stuk van de tempel hebben we langs de tempels gelopen, want ze waren allemaal gesloten. Was wel een aardig wandelingetje. Op een gegeven moment hoorden we trommels en fluiten en zijn we op zoek gegaan waar dat vandaag kwam. Dit bleek ook bij een tempel vandaan te komen. Hier waren dansers aan het oefenen met een soort draken pakken. Later zagen we dat ze door de straten gingen en zomaar willekeurige winkels ingingen, terwijl ze muziek maakten. We denken voor good fortune ofzo. Was wel leuk om te zien.

Hierna was het inmiddels alweer 16.00 uur en hadden we trek. We hadden ’s middags al geïnformeerd bij een restaurantje, maar die zou tussen 15-17 uur sluiten. Na de oude stad nogmaals doorgelopen te hebben kwamen we bij dat restaurantje om 16.30 uur aan. Er stond een bankje voor de deur dus daar zijn we maar op gaan wachten. Het schijnt hier trouwens heel normaal te zijn dat je daar zit, want de restaurantjes zitten snel vol en dan staan er hele lange rijen (van 1 uur en langer) buiten te wachten totdat ze aan de beurt zijn.
Na 20 min. kwam er een oude vrouw langs op de fiets die ons aankeek en weer terug fietste. Ze ging het restaurant binnen en kwam weer naar buiten. Ze begon in Japans te ratelen tegen ons en daaruit begrepen wij (gelukkig bestaan en non-verbale uitdrukkingen die over de hele wereld werken) dat doordat t begon te regenen, we alvast binnen mochten wachten totdat het 17.00 uur was. Dat lieten we ons geen tweede keer zeggen. Alleen bleek het binnen niet veel warmer te zijn :-) Nou ja, dan maar jas aanhouden.

Om precies 17.00 uur kwam er iemand aan onze tafel en kregen we (zoals gewoonlijk) allebei een glas water met daarbij een volle kan om eventueel je glas bij te vullen. Japanners nemen vaak geen drinken bij het eten en gebruiken het water. We kregen ook de engelse menukaart en kozen beide iets met groenten. Helaas had het meisje ons verkeerd begrepen, want we kregen iets heel ander op tafel. Iets waarvan we beiden dachten: “Dat gaan we niet opeten!!” Gelukkig geen probleem, want het gaat gewoon weer terug naar de keuken en het juiste komt op tafel. Wel zijn we allebei van mening dat we in China veel lekkerder gegeten hebben. Dat smaakte meer en je kreeg groenten, vlees en rijst, genoeg voor twee. Hier moet je altijd twee hele borden bestellen, niet goedkoop en niet echt smaakvol. Maar ja, misschien ligt dat aan ons.

Na het eten zijn we terug gegaan naar ons hotel. Hier hebben we informatie gekregen over een trip naar Kamikochi - Het hart van de Japanse Alpen. Hier kun je ontzettend mooi wandelen, is ons verteld. Er zijn wilde dieren, en mooie bomen en bloemen. We zijn erg benieuwd! We moeten er morgen wel vroeg uit, want de bus vertrekt om 07.50 uur vanaf het station en daarvoor moeten we nog ontbijten. De mensen in het hotel zijn trouwens erg vriendelijk, want toen we vroegen naar Kamikochi kregen we gelijk een tabel met de vertrektijden (ook voor de terugweg) van de mevrouw. Dus we gaan lig goed voorbereid op weg!

Tot morgen!