Weer thuis

Vrijdag 9 mei 2014

Onze terugreis verliep met enige vertraging. We kwamen om 23.45 uur op het vliegveld aan en toen bleek onze vlucht 1 uur en 20 min vertraagd te zijn. We moesten nu tot 4.00 uur wachten. Of we de aansluitende vlucht in Frankfurt zouden halen was nog maar de vraag…
Gelukkig zijn de winkels de hele nacht open, dus konden we onze rupees opmaken! We hebben lekker geshopt om maar niet in slaap te vallen.
Om 3.45 uur zat ik in het vliegtuig. Ik was zo ontzettend moe (ik had tenslotte de nacht ervoor ook maar 5 uurtjes geslapen), dat ik met het voelen van mijn stoel meteen in slaap ben gevallen. Ik heb niet eens gevoeld dat we zijn opgestegen! Na 1,5 uur werd ik wakker en toen zaten we al boven Kabul!
De vlucht was druk en lawaaiig. Er waren veel baby’s aan boord die de hele nacht aan het huilen waren. Toch heb ik 5 uur kunnen slapen.
Eenmaal in Frankfurt werden we in de gate opgewacht en naar de aansluitende vlucht vervoerd. De vlucht stond op ons te wachten en op het nippertje konden we nog mee. De vlucht naar Amsterdam was maar 50 min. In Amsterdam hadden we vlug onze koffers en hebben we de trein naar huis gepakt.

Als je dan weer thuis bent voelt dat toch weer vreemd. We zijn maar twee weken weg geweest, maar wel naar een andere wereld. India is een bijzonder land. Er wonen veel mensen, maar qua drukte vond ik het wel meevallen. Wat wel opvallend is, is de armoede en het afval op straat.
De zwerfkinderen die je op straat ziet lopen of je aantikken, geven je een verdrietig gevoel. Het zijn vaak hele mooie kindjes, maar zonder een vader of moeder is er bijna geen toekomst. Ze houden elkaar gezelschap en zorgen voor elkaar. Je ziet ze in de berm zitten langs de weg, elkaar ontluizen. Of ze lopen over straat met de armen om elkaar heen geslagen. Ze verkopen spulletjes die je best van ze wil kopen, maar je weet dat je dat niet kan doen. Op het moment dat je het doet, heb je gelijk 20 andere om je heen staan, en het geld gaat toch niet naar het kind. Je wil de kinderen helpen, maar hoe?
De mensen die je iets willen verkopen proberen je vaak te belazeren. Door het ineens duurder te maken, of je een ander product te geven. Ze maken het zo dat ze er snel geld aan verdienen. Alles draait om geld. Het verschil wat ik voelde met China was dat je in China met zakenmensen te maken hebt. Die willen ook geld verdienen, maar op een andere manier. Natuurlijk probeerden ze ook daar de prijs flink op te schroeven bij een buitenlander, maar in India proberen ze je op een of andere manier in de maling te nemen (zij als voorbeeld verhaal van het t-shirt), of zichzelf ontzettend op te dringen. Maar wat zouden wij doen als we geen eten hadden?
Qua natuur was er in India niet heel veel te zien. Op dit moment is het zomer, en ontzettend heet, dus alles is droog en verdord. Ook de dieren (vogels) zijn daardoor weggetrokken. Dat hebben we natuurlijk in Bharatpur gezien bij het nationale park.
Een aantal echt toeristische dingen die ik heb gezien waren ontzettend de moeite waard om naar India te gaan. Een van de hoogtepunten uit de reis was de avond in Jaipur: De stad in, zonder gids, zonder chauffeur, gewoon zelf. We hebben een autorickshaw genomen en zijn uiteindelijk in de bekendste bioscoop van India terecht gekomen. Daar hebben we een Bollywood film gezien. De sfeer van die avond was bijzonder. Een film kijken waar je geen woord van verstaat en dan nog met een glimlach op je gezicht naar buiten komen…
Natuurlijk staat het bezoek aan de Taj Mahal ook in mijn geheugen gegrift. Dit bouwwerk is zo ontzettend groot en mooi. Als je naar India gaat is dit echt iets wat je gezien moet hebben!
Het bezoek aan de plek waar Mahatma Gandhi is doodgeschoten heeft ook een grote indruk achtergelaten. Gandhi was een man van vrede. Zijn geweldloze verzet heeft de Indiërs uiteindelijk onafhankelijkheid gebracht. Op 15 augustus 1947. Maar tot zijn verdriet ook een splitsing van het land in India en Pakistan, gevolgd door bloedige moordpartijen tussen hindoes en moslims.
Als laatste, maar wel het meest indrukwekkende van de reis, vond ik de plaats Benares. Deze stad voelde zo anders de andere steden. De mensen waren vriendelijker, rustiger., terwijl de stad vol zat met pelgrims, toeristen en mensen die voor de verkiezing kwamen. Het spirituele van deze stad voel je.
Natuurlijk zijn er meer bijzondere dingen die ik nooit zal vergeten. Ik denk dat dat uit mijn verhalen wel is gebleken.

Nu zijn we weer thuis en gaat ons hectische leventje weer beginnen. We moeten weer werken, schoonmaken en boodschappen doen. Je kent het wel. We hebben alles wat we nodig hebben, in tegenstelling tot de mensen in India. Toch klagen we. Ik vraag me dan af: zouden de mensen dat daar ook doen? Of zouden ze genoegen nemen met wat ze op dat moment voor handen hebben.
Ik ben blij dat ik deze reis heb mogen maken. Ik heb er veel geleerd, op allerlei gebieden, en zal er nog vaak terug denken.

----------